95 яшьлек юбиляр – Күәм авылында яшәүче Гөлбәрия апа Шәфыйкова

Шөкер һәм күз тимәсен, бүгенге көн өлкәннәре бик күп нужа күреп яшәсәләр дә, хәзерге белән чагыштырсак, күпкә дөресрәк тукланып, хәрәкәттә – бәрәкәт икәнне аңлап үскән буын вәкилләре. Хәер, нинди туклану да, нинди хәрәкәт инде ул заманда... Гөлбәрия әби белән дә сөйләшүебез шул тирәдә бөтерелде.
–Халык телендәге “черек бәрәңге”, кычыткан оны, алабута орлыгы ашап үскән буыннан мин. Саба урманы кисеп, колхоз бәрәңгесен чана белән өстерәп Алатка илтә идек, – дип көрсенә.
Бу очракта Гөлбәрия әбинең Саба районының Яблаштау урманын еш искә алуын ассызыкларга кирәктер.
Яшь кыз баланың үзәгенә үткән, каһәр суккан сугыш арты еллары була бу. Хәтергә нык уелырлык та була шул:
– Анда салкын сарайда йокладык, иртән эшкә киткәндә киемнәр кипмәгән дә була иде, – дигәндә күзләре яшьләнә.
Алатка бәрәңге алып барган чоры буенча да аерым риваять язарлык. Чөнки юлларында бүре очраган вакытлар да була. “Куркудан бер-беребезгә елышып, бүре киткәнне көтеп тора идек инде, – ди.
Өстәвенә, бу чорда ашау-эчү дә каты-коты гына була. Дөресрәге, басу-кырда ни тапсаң, өйгә шуны алып кайтасың...
Гөлбәрия апаның “Азапландык инде”, диюеме, әллә, яшьлек чорларын сагынып искә алуымы, белмәссең дә... Бәлки икесе дә бардыр.
Аллаһ Раббыбыз шул газаплануларына күрә бүгенге мул тормышны бүләк иткәндер дә инде. Ахыр чиктә, шунысы бәхәссез – кытай фәлсәфәчесенең: “Озак яшәр өчен бары чиста ризык һәм чама белән генә ашарга, әмма күп хәрәкәтләнергә кирәк”, диюенә бик якын бу. Бик нык азапланырга туры килүе генә бәхәссез. Шуңа күрә ул вакытларны артык искә алырга да теләми ул.
Гөлбәрия апа 1930 елның 12 гыйнварында, Күәм авылында, Садри белән Сабира гаиләсендә алтынчы – төпчек бала булып үсә.
– 3 абыем һәм 2 апам янында үстем, 4 сыйныф белем алуга да ирештем, – дип елмая.
Ул чорда бик яхшы гыйлем иясе инде ул – 4 сыйныф укучы!
Сугыш елларын тетрәнеп искә ала. Әтисе һәм 3 абыйсы Бөек Ватан сугышына китә. Ә 1942 елны әтисенең һәлак булуы турында хәбәр килә. Ни гаҗәп, күп тә узмый, җитди яраланган әтисе кайтып төшә. Берара яралары төзәлгәч, кабат сугышка китә. Фашистларны җиңгәннән соң, исән-сау кайтып, колхозда көч куя һәм 81 яшендә вафат була.
Ә сугыш бетүне эштә вакытта ишетә.
– Башта ышанмадык, аннан чирәмгә ятып тәгәри-тәгәри еладык, – дип искә ала.
Бөек Җиңүнең һәр мизгелен якынайткан Гөлбәрия әбинең фидакарь хезмәте дә сугышчан батырлыкка тиң. Ул да, миллионнарча тыл хезмәтчәннәре белән беррәттән, үзенең гомерен кызганмыйча көн-төн эшли.
Соңрак, колхозда төрле эшләр башкара – печән чаба, ура һәм көлтә куя, эскерт сала... Әнә шул хезмәт тәрбияседер инде, әле дә һаман хәрәкәттә ул: өе тыштан да, эчтән дә ялт итеп тора, “Балаларым” дип өзелеп тора.
Җәмәгате белән 3 бала тәрбияләп үстерәләр. Оныклары һәм оныкчыкларының төгәл санына да чыга алмадык, алар да бик ишле.
Кызганычка каршы җәмәгате белән бер улы инде гүр ияләре икән. Шулай да сер бирми, йөзе һәрвакыт кояш кебек балкып тора. Күәмнең түбән очында яшәүче кызы-кияве һәм оныклары көн дә аның янына килеп-китеп торалар.
– Әгәр без килергә өлгермәсәк, таякка таянып үзе төшеп җитә, – дип көлешәләр.
Шөкер, киләчәктә дә саулык-сәламәтлектән аерылмыйча, дөньяларыбыз тыныч булып, балалар, онык-оныкчыклар иминлегендә яшәсен! 100 яшьлек юбилеен да куанычта каршы алырга язсын аңа!