Тигез картлыкта гомер кичерәләр

Узган атнада Ташкичү авыл җирлегендә яшәүче Халидә апа Йонысова үзенең 90 яшьлек юбилеен билгеләп узды.Бу көнне ул үз йортында район кунакларын, авылдашларын һәм балаларын күрүгә бик шат иде.

         Тумышы белән районыбызның Ак Чишмә авылыннан булган кызга бу тормышның бик күп якларын: шатлык-сагышларын, борчу-мәшәкатьләрен дә күрергә туры килә. Шулай булмый ни, сугыш чоры баласы бит ул?! Әтисен сугышка алалар, кыз Кәрәкәшле авылында сигезьеллык мәктәпне тәмамлый. Әмма сугыш башлана. 15 яшеннән кыз  колхозга эшкә чыга. Әтисе сугышка киткәнче төзи башлаган йортны тырышлыгы, үҗәтлеге аркасында кыз үзе төзеп бетерә. Менә шуннан аның никадәр дәрәҗәдә максатына ирешә торган, тырыш кеше икәнен күреп була. Колхозда да төрле эшләрдә эшли ул: ат җигеп икмәк тә ташый, урман да кисә, озак еллар тавык фермасында да эшли. Сугыш тәмамланып, 1946 елда Йонысов Зыяга тормышка чыга. Тормыш иптәше белән алар якты дөньяга ике кыз тудыралар. Бүгенге көндә балаларының уңышларына куанып, дүрт оныгына терәк һәм сигез оныкчыкка яраткан әби-бабай булып, матур итеп тормыш көтәләр.