Мансурова Савия Мансур кызы1932 нче  елда Саба районы  Түбән  Утар  авылында  туа.Шушы  авылда  башлангыч  белемне   ала.Мансурова  Сәвия  апа   сөйләгәннәрдән:

“Сугыш башлангада миңа 9 яшь булган. Безнеәникарады, ашатты. Башка булышучыюкиде. Авырелларбулса да әнисыернысатмады. Ул  безгәбикзуртерәкбулды. Ашаганәйберебезкычыткан, алабута,черекбәрәңге,чыпчыккузгалагыннангыйбарәтиде. Авылныңбашлангычмәктәбендәукыдык. Шартларгакилгәндә, гадиавылмәктәбе, мичкәягылаторган. Җиңүтурындамәктәптәукыгандабелдем. Бухәбәрнеишеткәчавылдабулганбарлыкирләр, хатын-кызларкызылбайраккүтәрепавылбашыначыкты. Без мәктәпбалалары да аларгаиярдек. Туганбулмаслыгынакарамастан,кайтканбер солдат янынайөгереп бара идек. Сугыштансоңгыелларда да ачлы-туклыяшәлде.”

Сәвия   апа  башта   колхозда  төрле  эшләр  башкарган,  аннары  Ю.Утар  авылында  урнашкан  балалар   йортында   санитарка  булып  эшли.   Шуннан  лаеклы  ялга  чыга.

Теләкләр: Хәзерге тормыш – сугыш елларындагысы белән чагыштырганда  бик рәхәт. Хәзерге яшьләр сабыр,акыллы булсын, хәмер белән дус булмасыннар иде. Улелларныкабатходайкүрсәтмәсен.