Гомер көзен шәхси йортында ялгызы уздыручы Разия әбинең бер карасаң зарланырлык җире дә юк кебек, пенсияне ай саен китереп торалар, күршеләре бик ярдәмчел. Әле сәламәтлегеннән дә бик зарланмый, “таяклар йөртә мине“, ди. Телевизордан кинолар да, спорт ярышларын да, яңалыклар да карый. Әмма сөйләшергә иптәш юк аңа. Ире дә вафат булган, улы да бик яшьли дөнья белән хушлашкан.
    – Якыннарым булмау үзәкне өзә, – ди ул.
Ә бәйрәм көнендә ул бик рәхәтләнеп кунаклар кабул итте, алар белән сөйләшеп эч серләрен бушатты.
    – Ешрак килегез миңа кунакка, бертөсле соры көннәремә аз булса да ямь керер, – диде ул.