Сугыш безнең күңелдә бик куркыныч, искә төшерәсе дә килмәгән коточкыч фаҗига булып калды. Күпне күрде безнең буын. Һәр көнебез бор­чу-хәсрәткә, ачлыкка, ялангачлыкка төрен­гән иде. Сугыш башланганда мин 11 яшьлек бала идем. Унике яшемдә инде авыл Советы рәисе чакыртты да, паровозга ягарга агач кисәргә барырга кушты. Өйгә кайттым да елыйм, әни юата, балам, кеше ни эшләсә, шуны эшлисе, заманы шундый, ди.